احجةلغتنامه دهخدااحجة. [ اَ ح ِج ْ ج َ] (ع اِ) ج ِ حَجاج و حِجاج . جانب ها. || استخوان های ابرو. || کرانه های قرص آفتاب .
احجیهلغتنامه دهخدااحجیه . [ اُ جی ی َ ] (ع اِ) احجوه . چیستان . (دهار). بردَک . (ربنجنی ). پرد. (السامی ). برد. (برهان ). اغلوطه . لغز. چربک . (خلاص ). کلمه ای که معنی آن مخالف لفظ آن است . (تاج العروس ). سوءالی که از پرسیدنش قوت طبع مخاطب معلوم شود. و در فارسی غالباً با کلمه ٔ«چیست آن » آغاز
اهجیةلغتنامه دهخدااهجیة. [ اُ ج ِی ْ ی َ ] (ع اِ) آنچه بدان هجو کنند از شعر و جز آن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).