لغتنامه دهخدا
ابن طفیل . [ اِ ن ُ طُ ف َ ] (اِخ ) ابوبکر محمدبن عبدالملک بن طفیل قیسی اندلسی . یکی از مشاهیر حکمای عرب اسپانیا. ظاهراً در اوائل مائه ٔ ششم هجری در وادی آش شهری کوچک در اندلس متولد گشته است . او شاگرد ابن باجه ٔ معروف است و در طب و علوم ریاضی و فلسفه و نیز شعر مقامی شامخ دار