اثیرةلغتنامه دهخدااثیرة. [ اَ رَ ] (ع ص ) ستور که نشان بزرگ کند در زمین به سُم . (منتهی الارب ). آن ستور که چون برود زمین نشان شود از سم وی . (مهذب الاسماء).- دابةٌ اثیرة ؛ ای عظیمةالاثر. (معجم البلدان ).|| مؤنث اثیر. فعیل بمعنی مفعول ، ای مأثورة، تؤثر علی غی
حترةلغتنامه دهخداحترة. [ ح ُ رَ ] (ع اِ) چیزی اندک . || پیوندی که به دامن خیمه و خرگاه درآورند هرگاه از زمین بلند باشد. ج ، احتار. || فراهم آمدنگاه هر دو کنج دهان . || مهمانی بنای نو. || جای سر بروت بریدن از لب . (منتهی الارب ).
حتیرهلغتنامه دهخداحتیره . [ ح َ رَ ] (ع اِ) مهمانی بنای نو. حُترَه . وکیره . || بوریاکوبی . (مهذب الاسماء).
جدلغتنامه دهخداجد. [ ج ُدد ] (اِخ ) نام آبی است در سرزمین بنی عبس . اخضربن هبیرةبن عمروبن ضرار بر بنی عبس وارد شد و او را از آب منع کردند و وی این ابیات را گفت : اِذا ناقة شدّت برحل و نمرق لمدحة عبسی ّ فآبت و کلت ْوجدنا بنی عبس خلا اسم ابیهم قبیلة سوء