لغتنامه دهخدا
جب . [ ج ُب ب ] (ع اِ) چاه یا چاه بسیارآب دورتک یا چاه در مرغزار نیکو یا چاه سربرنیاورده یاچاه ناکنده . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ج ، اَجباب و جِباب و جَبَبَه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). بِئر. قَلیب . رَکِیَّه . حُفرَه . (المنجد) :