اجدبلغتنامه دهخدااجدب . [ اَ دَ ] (ع ن تف ) نعت تفضیلی از جدب : اجدب من برهوت ؛ که در آن رفاه و فراوانی نعمت نباشد. مؤنث : جُدْبی ̍. ج ، اَجدُب .
ازدبلغتنامه دهخداازدب . [ اَ دَ ] (اِ فعل ) مگیر. (دستور الفضلاء). مگیر و مکش . (اداة الفضلاء) (شعوری از محمودی ). مؤلف مؤید الفضلاء و آنندراج گوید: در این لغت شبهه است که فارسی است یا ترکی ، غالب آن است که ترکی است - انتهی . لکن در ترکی چنین کلمه ای نیست .
اجادبلغتنامه دهخدااجادب . [ اَ دِ ] (ع ص ، اِ) ج ِ اَجْدُب . جج ِ جَدْب . زمین های سخت که آب در آن واایستد و زود بازنخورد. (مهذب الاسماء). جاهای خشک بی نبات . (منتهی الارب ).