احجنلغتنامه دهخدااحجن . [ اَ ج َ ] (ع ص ) کژ. (زوزنی ). کج :صقرٌ احجن المخالب ؛ چرغی کژچنگال . || کوزپشت . کوژ. (تاج المصادر). قوزپشت . کوز. || کج بینی . خفته بینی . || چیز کج شده . || مرغول و فروهشته موی : شعر احجن . (منتهی الارب ).
احزندیکشنری عربی به فارسیازردن , جور و جفا کردن , غمگين کردن , غصه دار کردن , محزون کردن , اذيت کردن , اندوهگين کردن , افسرده شدن
لهب بن احجنلغتنامه دهخدالهب بن احجن . [ ل َ هََ ب ِ ن ِ اَ ج َ ] (اِخ ) قبیله ای است مشهور به قیافه . (منتهی الارب ). قبیلة من العرب تعرف بالقیافة کذا فی النسخ و الصواب بالعیافة و هو لهب بن احجن بن کعب بن الحرث بن کعب بن عبداﷲبن مالک بن نضربن الازد. قال ابن درید: کان لهب اعیف العرب و کان اذا قدم مکة
اهزونلغتنامه دهخدااهزون . [ اُ ] (ص ) نازاینده . سترون و به عربی عقیمه . (برهان ) (هفت قلزم ). عقیم . نازاینده . (تحفه بنقل مجمع الفرس ).
اهزونلغتنامه دهخدااهزون . [ اَ ] (ق ) این زمان . همین ساعت . (برهان ) (هفت قلزم ) (آنندراج ). این ساعت . اکنون . (ناظم الاطباء) (جهانگیری بنقل شعوری ).
لهب بن احجنلغتنامه دهخدالهب بن احجن . [ ل َ هََ ب ِ ن ِ اَ ج َ ] (اِخ ) قبیله ای است مشهور به قیافه . (منتهی الارب ). قبیلة من العرب تعرف بالقیافة کذا فی النسخ و الصواب بالعیافة و هو لهب بن احجن بن کعب بن الحرث بن کعب بن عبداﷲبن مالک بن نضربن الازد. قال ابن درید: کان لهب اعیف العرب و کان اذا قدم مکة
حجناءلغتنامه دهخداحجناء. [ ح َ ] (ع ص ) مؤنث احجن .کج . کژ. ج ، حُجُن : شوکة حجناء؛ کژ. (منتهی الارب ).
عوفلغتنامه دهخداعوف . [ ع َ ] (اِخ )ابن اسلم بن احجن بن کعب ، از ازد ثُمالة. پدر بطنی بود. رجوع به ثمالة و الاعلام زرکلی ج 5 و اللباب شود.
گوژلغتنامه دهخداگوژ. (ص ) خمیده . خوهل . کج . چفته . دوتا. گوز. کوز. دوتو. به خم . کمانی . اَحْدَب . اَهْتَاء. اَحْجَن . (منتهی الارب ) : چو چوگان کند گوژ بالای راست ز کار زنان چند گونه بلاست . فردوسی .بیامد پرامّیددل پهلوان ز
ازدلغتنامه دهخداازد. [ اَ ](اِخ ) نام قبیله ای از قبایل ده گانه ٔ عرب . (سمعانی ).نام قبیله ای از عرب و اشعار این قبیله را ابوسعید بکری گرد کرده است . (ابن الندیم ). قبیله ای مشهوره از طبقه ٔ سوم عرب ، و او بطنی از کهلان بن سبا و کثیرالشعوب است و پدر ایشان ازدبن الغوث بن نیت بن مالک بن زیدبن
لهب بن احجنلغتنامه دهخدالهب بن احجن . [ ل َ هََ ب ِ ن ِ اَ ج َ ] (اِخ ) قبیله ای است مشهور به قیافه . (منتهی الارب ). قبیلة من العرب تعرف بالقیافة کذا فی النسخ و الصواب بالعیافة و هو لهب بن احجن بن کعب بن الحرث بن کعب بن عبداﷲبن مالک بن نضربن الازد. قال ابن درید: کان لهب اعیف العرب و کان اذا قدم مکة