احمدکلغتنامه دهخدااحمدک . [ اَ م َ دَ ] (ضمیر مبهم مرکب ) شخصی مثلی است که در بعض امثال فارسی از جمله دو مثل ذیل آمده است : احمدک اُستا نرفت روزی که رفت آدینه بود . احمدک را که رخ نمونه بود آبله بردمد چگونه بود.ن
احمدکلالغتنامه دهخدااحمدکلا. [ اَ م َ ک َ ] (اِخ ) نام موضعی در مازندران . رجوع به سفرنامه ٔ مازندران و استرآباد رابینو شود.
جوالدوزلغتنامه دهخداجوالدوز. [ ج َ / ج ُ ] (اِ مرکب ) سوزنی بزرگ و درشت برای دوختن توبره و جوال و امثال آن . مِسَلّة. (زمخشری ). سوزن کلان که جوال به آن دوزند. (آنندراج ) : سعدی خط سبز دوست داردنه هر علف جوال دوزی . <p class="
استالغتنامه دهخدااستا. [ اُ ] (ص ) مخفف اُستاد که آموزنده باشد. (برهان ) (جهانگیری )(غیاث اللغات ). آموزگار. معلم . اوستاد : هرکه از استا گریزد در جهان او ز دولت میگریزد این بدان . مولوی .گرچه این عاشق بخارا میرودنه بدرس و نه ب
آدینهلغتنامه دهخداآدینه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ) نام روزی از هفته میان پنجشنبه و شنبه ، و آن در پیش مسلمانان چون شنبه نزد یهود و یکشنبه نزد نصاری عید و روز آخر هفته باشد. جمعه . جامع. یوم الازهر : تا چو آدینه بسر برده شد آید شنبه تا
هیمهلغتنامه دهخداهیمه . [ م َ / م ِ / هََ / هَِ م َ / م ِ ] (اِ) هیزم سوختنی . (برهان ). هیزم سوختنی و به فتح نیز آمده است . (غیاث اللغات ) (آنندراج ) <span
آبلهلغتنامه دهخداآبله . [ ب ِ ل َ / ل ِ ] (اِ) برآمدگی قسمتی از بشره بعلت سوختگی یا ضرب و زخم و گرد آمدن آب میان بشره و دمه یعنی جلد اصلی . تاوَل . مَجْل . مَجْله . نفط. جدر. بثره . دژک . خجوله . نفاطه : یا بکفش اندر بکفت و آبله شد
احمدکلالغتنامه دهخدااحمدکلا. [ اَ م َ ک َ ] (اِخ ) نام موضعی در مازندران . رجوع به سفرنامه ٔ مازندران و استرآباد رابینو شود.