لغتنامه دهخدا
اختاجی .[ اَ ] (ترکی ، ص مرکب ، اِ مرکب ) اَختاچی . آخته چی . اَخته چی . میرآخور. طویله دار. مهتر. ستوربان : و دختر دیگر داشت بیان آغانام ، او را به امیر سوتای [ موسوتای ] اختاجی دادند. (جامعالتواریخ رشیدی ).پیل سطوت خسروی کاختاچیان قدرتش زین چ