ادهسلغتنامه دهخداادهس . [ اَ هََ ] (ع ص ) آنچه برنگ سیاه سرخ باشد: رمل ادهس ؛ ریگ سرخ رنگ . مؤنث : دَهْساء. ج ، دُهس .
ادعاصلغتنامه دهخداادعاص . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ دِعص ، بمعنی ریگ توده ٔ گرد و پشته ٔ ریگ مجتمع و پشته ٔ خرد از ریگ .
ادعاصلغتنامه دهخداادعاص . [ اِ ] (ع مص ) کشتن . || کشتن گرما. (تاج المصادر بیهقی ): ادعصه الحر؛ کشت او را گرما.
دهسلغتنامه دهخدادهس . [ دُ ] (ع اِ) ج ِ اَدهَس . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). ج ِدهساء. (ناظم الاطباء). رجوع به ادهس و دهساء شود.
مدهسلغتنامه دهخدامدهس . [ م ُ هَِ ] (ع ص ) درآینده در جای نرم . (آنندراج ): ادهس القوم ؛ ساروا فی الدهس . (متن اللغة). نعت فاعلی است از ادهاس . رجوع به دهس و ادهاس شود.
دهسلغتنامه دهخدادهس . [ دَ ] (ع مص ) نرم شدن ریگ و آنچه بدان ماند. (المصادر زوزنی ). نرم ریگ شدن . (تاج المصادر بیهقی ). رجوع به ماده ٔ (د هَ س ) در منتهی الارب و دهساء و ادهس شود.
دهساءلغتنامه دهخدادهساء. [ دَ ] (ع ص ) مؤنث ادهس . اکمة دهساء، پشته ٔ سرخ رنگ . ج ، دهس ، (ناظم الاطباء). ارض دهساء؛ سرخ مایل به سیاهی . (منتهی الارب ). || عنز دهساء؛ بز سرخ مایل به سیاهی . (منتهی الارب )(ناظم الاطباء) (آنندراج ). گوسفند سیاه که با سرخی زند. (مهذب الاسماء). || امراءة دهساء؛ ز