جان بردنلغتنامه دهخداجان بردن . [ ب ُ دَ ] (مص مرکب ) زندگانی کردن . (غیاث اللغات ). زنده ماندن . از مرگ رهایی یافتن . از مهلکه سالم بیرون آمدن . از مرگ خلاص شدن . خلاص شدن . مستخلص
جان دربردنلغتنامه دهخداجان دربردن . [ دَ ب ُ دَ ] (مص مرکب ) نجات یافتن . از مهلکه جان بردن . جان بدربردن .
جانفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. نیرویی که تن به آن زنده است؛ روح حیوانی.۲. روان: ◻︎ جان که آن جوهر است و در تن ماست / کس نداند که جای او به کجاست (نظامی۴: ۵۳۸)، ◻︎ جان و روان یکی‌ست به نزدی
ابویزیدلغتنامه دهخداابویزید. [ اَ بو ی َ ](اِخ ) مخلدبن کیداد الخارجی . ملقب به صاحب الحمار. او بأوّل معلم کتاب بود و در شمائل او گفته اند کوتاه بالا و فربه و چرکین بود و چون پیوس
جان بدربردنلغتنامه دهخداجان بدربردن . [ ب ِ دَ ب ُ دَ ] (مص مرکب ) سالم ماندن . نجات یافتن . جان بدرآوردن . جان بردن : یکی پیش خصم آمدن مردواردوم جان بدربردن از کارزار. سعدی .زین بحر ع