لغتنامه دهخدا
اشتربان . [ اُ ت ُ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) شتربان . (آنندراج ). ساربان . ساروان . راعی . جَمّال . اشتروان . اشتردار. شتردار. شترچران . اشترچران : و اشتربانان با مشکها،سر چاه فرستاده بودند. (ترجمه ٔ طبری بلعمی ). و رجوع به دزی ج 1 ص <span class=
