حشرجلغتنامه دهخداحشرج . [ ح َ رَ ] (اِخ ) نامی از نامهای مردان عرب . رجوع به عقد الفرید ج 7 ص 57 شود.
حشرجلغتنامه دهخداحشرج . [ ح َ رَ ] (ع اِ) چاه در میان سنگ ریزه ها که به آب نزدیک باشد. (منتهی الارب ). چاه خرد در میان سنگریزه . (مهذب الاسماء). ج ، حشارج . || کوزه ٔ بسیار باریک . تنک ، که در آن آب سرد گردد. (منتهی الارب ). ج ، حشارج . || مغاک در کوه که در آن آب صافی شود. حشرجة، یکی . ج ، حش
اشرجلغتنامه دهخدااشرج . [ اَ رَ ] (ع ص ) ستور که یک خصیه ٔ وی کلان باشد. (منتهی الارب ). آنکه یک خایه ٔ وی بزرگ باشد از دیگر. (زوزنی ) (مهذب الاسماء). || یک خایه . (مهذب الاسماء). ستور که یک خصیه دارد. (منتهی الارب ).