اشرفلغتنامه دهخدااشرف . [ اَ رَ ] (اِخ ) اسماعیل الاول . پادشاه سلسله ٔ رسولیان یمن که در سال 778 هَ . ق . 1376/ م . به سلطنت رسید. (طبقات سلاطین اسلام ص 88).
اشرفلغتنامه دهخدااشرف . [ اَ رَ ] (اِخ ) سیدحسن غزنوی . رجوع به حسن غزنوی و فهرست احوال و اشعار رودکی تألیف سعید نفیسی و مقدمه ٔ دیوان او بقلم مدرس رضوی شود.
اشرفلغتنامه دهخدااشرف . [ اَ رَ ] (اِخ ) اسماعیل الثالث . دوازدهمین پادشاه سلسله ٔ رسولیان یمن که در 842 هَ . ق . 1438/ م . به سلطنت رسید. (طبقات سلاطین اسلام ص 89).
اشرفلغتنامه دهخدااشرف . [ اَ رَ ] (اِخ ) اسماعیل الثانی . دهمین پادشاه سلسله ٔ رسولیان یمن که در 830 هَ . ق . 1427/ م . به سلطنت رسید. (طبقات سلاطین اسلام ص 88).
اشرفلغتنامه دهخدااشرف . [ اَ رَ ] (اِخ ) (482 - 610 هَ . ق .) رملی . فرزند اعزبن هاشم علوی تاج العلاء حسنی شیعی . در حلب متولد شد و نزیل رملة بود. او راست : تحقیق غیبةالمنتظر و ما جاء فیه عن النبی (ص ) من الاثر. تفسیر مائة حد
اشگرفلغتنامه دهخدااشگرف . [ اَ گ َ / اِ گ َ ] (ص ) نیکو و خوش آینده . (برهان ). نیکو و خوش . (غیاث ). خوب و بدیع و نیکو و آنرا شگرف نیز گویند. (انجمن آرای ناصری ). خوب و بدیع وخوش آیند. (فرهنگ نظام ) . نیکو و خوش آیند. (ناظم الاطباء) . خوب و بدیع و نیکو و خوش
اسرفلغتنامه دهخدااسرف . [ اُ رُ ] (معرب ، اِ) معرب سرب . اسرب . (دزی ج 1ص 21) (الجماهر بیرونی ص 258). رجوع به اسرب شود.
اشرفیلغتنامه دهخدااشرفی . [ اَ رَ ] (اِخ ) سمرقندی ، سیدمعین الدین . از شاعران و عالمان عصر خود بود و بسال 595 هَ . ق . در سمرقند درگذشت . از اوست :یک شب به سوز روز کن و صبحدم برس جایی که نیست درد سر هیچ روز و شب روزی هزار چهره ٔ گلگون بزخم دست <br
اشرفیلغتنامه دهخدااشرفی . [ اَ رَ ] (اِخ ) سیدحسن سمرقندی . یکی از شاعران متأخر سمرقند بود و این اشعار از اوست :تا کی گوئی که هر دو عالم در هستی و نیستی لئیم است چون تو طمع از جهان بریدی دانی که همه جهان کریم است .(از قاموس الاعلام ).
اشرفیلغتنامه دهخدااشرفی . [ اَ رَ] (اِخ ) حاجی ملا محمد فرزند ملا محمدمهدی مازندرانی بارفروشی مشهور به حاجی اشرفی . از عالمان روحانی و مجتهدان بنام بود. نزد سعیدالعلمای مازندرانی تلمذ کرد و معاصر صاحب قصص العلما بود. او راست : 1 - اسرارالشهادة بزبان پارسی که ب
اشرفیلغتنامه دهخدااشرفی .[ اَ رَ ] (اِ) هر سکه ٔ طلائی ایران که نام دیگر کتابیش «درست » است . وجه تسمیه ٔ اشرفی معلوم نیست و شایداشرف نام شاهی بوده در قدیم و به اسم او آن سکه مسمی شد، مثل اینکه عباسی سکه ای بود بنام شاه عباس صفوی (قرن دهم هجری ) و اکنون هم دویست دینار را یک عباسی میگویند، یا ا
اشرفیهلغتنامه دهخدااشرفیه . [ اَ رَ فی ی َ ] (اِخ ) تلی است در جانب شرقی بیروت که چند خانوار در آنجاسکونت دارند و یکی از محلهائی است که در آن در جلو نهرالکلب بندهائی برای تقسیم آب بر قسمت جنوبی دیه های اطراف بسته اند. (از ضمیمه ٔ معجم البلدان ص 283).
حسن مراغیلغتنامه دهخداحسن مراغی . [ ح َ س َ ن ِ م َ ] (اِخ ) ابن حسین بن حسن خیابانی بغدادی معروف به درویش اشرف . او راست : خمسه ٔ درویش اشرف . (ذریعه ج 7 ص 259). رجوع به درویش اشرف شود.
اشرف جنیلغتنامه دهخدااشرف جنی . [ اَ رَ ف ِ ج ِن ْ نی ] (اِخ ) نام همزاد سوادبن قارب بود. رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 4 ص 685 شود.
اشرف سمنانیلغتنامه دهخدااشرف سمنانی . [ اَ رَ ف ِ س ِ ] (اِخ ) سیدامیر جهانگیر فرزند سلطان ابراهیم سمنانی . مردی صوفی بود و بسال 808 هَ . ق . درگذشت . او راست : بشارات المریدین در تصوف . سلوةالعاشقین و سکینةالمشتاقین . لطایف اشرفی . مکتوبات . (از اسماء المؤلفین ج <
اشرف مازندرانیلغتنامه دهخدااشرف مازندرانی . [ اَ رَ ف ِ زَ دَ ] (اِخ ) رجوع به اشرف ملا محمدسعید شود.
اشرف خانلغتنامه دهخدااشرف خان . [ اَ رَ ] (اِخ ) محمداصغر. یکی از شعرای هندوستان و اصلاً از اهالی و سادات مشهد بود که به کشور مزبور هجرت کرد و سمت منشی گری اکبرشاه را بدست آورد. چند منظومه بسرود و بسال 983 هَ . ق . درگذشت . (قاموس الاعلام ).
اشرف خانلغتنامه دهخدااشرف خان . [ اَ رَ ] (اِخ ) میرزا محمد. یکی از رجال شاهجهان و شاه عالمگیر بود و بسال 1097 هَ . ق . درگذشت . (قاموس الاعلام ).
کاکاشرفلغتنامه دهخداکاکاشرف . [ ش َ رَ] (اِخ ) دهی است از دهستان سرکانه بخش پاپی شهرستان خرم آباد که در 28هزارگزی باختر ایستگاه سپید دشت واقع است . زمینش جلگه ای و سردسیری و مالاریایی ، تعداد سکنه ٔ آن 120 تن است . آبش از چشمه ت
قاضی اشرفلغتنامه دهخداقاضی اشرف . [ اَ رَ ] (اِخ ) احمدبن عبدالرحیم بن علی بن حسین ، ملقب به بهاءالدین و مکنی به ابوالعباس . پسر قاضی فاضل معروف است . وی از افاضل عصر خود بوده و به استماع حدیث و جمع کتب رغبتی مفرط داشته و نزد اکابر وقت احترامی تمام داشته است . وی شب دوشنبه ٔ هفتم جمادی الاخره سال
قاضی اشرفلغتنامه دهخداقاضی اشرف . [ اَ رَ ] (اِخ ) علی بن حسین یا حسن بن احمد، مشهور به قاضی اشرف پدر قاضی فاضل معروف و از مردم عسقلان است . وی گاهی هم به طور نیابت قضاوت می نموده . او در شب یکشنبه یازدهم ربیع الاول سال 546 هَ . ق . در قاهره وفات یافت . (ابن خلکان