اشناس خادملغتنامه دهخدااشناس خادم . [ اَ س ِ دِ ] (اِخ ) رجوع به اسناس در همین لغت نامه و متن و حاشیه ٔ ص 261 تاریخ سیستان و شرح احوال رودکی تألیف نفیسی ج 1 ص 312 شود.
اسناسلغتنامه دهخدااسناس . [ اَ ] (اِخ ) یا اسناش یا اشناس . در نسخه ٔ خطی تاریخ سیستان متعلق به مرحوم بهار یک جا اسناش و جای دیگر اشناس ، در وفیات الاعیان ابن خلکان (چ مصر ج 2 ص 479) اشناس و گردیزی (زین الاخبار چ برلن ص <span
اشناسلغتنامه دهخدااشناس . [ اَ ] (اِخ ) نام افشین بود. ابوالفضل بیهقی آرد: در اخبار رؤسا خواندم که اشناس و او را افشین خواندندی ... به بغداد رسید. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 134). رجوع به افشین شود.
اشناسلغتنامه دهخدااشناس . [ ] (اِخ ) شهری بحوالی جَنْد از بلاد ماوراءالنهر بود که الش ایدی آنرا فتح کرد. رجوع به تاریخ مغول اقبال ص 33 و نزهةالقلوب مقاله ٔ ثالثه ص 261 و تاریخ گزیده ص 379 شود
اشناسلغتنامه دهخدااشناس . [ اَ ] (اِخ ) یا شناس . نام پدر احمدبن محمدبن اشناس بود. رجوع به فهرست ابن الندیم شود.
اسناسلغتنامه دهخدااسناس . [ اَ ] (اِخ ) یا اسناش یا اشناس . در نسخه ٔ خطی تاریخ سیستان متعلق به مرحوم بهار یک جا اسناش و جای دیگر اشناس ، در وفیات الاعیان ابن خلکان (چ مصر ج 2 ص 479) اشناس و گردیزی (زین الاخبار چ برلن ص <span
اشناسلغتنامه دهخدااشناس . [ اَ ] (اِخ ) نام افشین بود. ابوالفضل بیهقی آرد: در اخبار رؤسا خواندم که اشناس و او را افشین خواندندی ... به بغداد رسید. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 134). رجوع به افشین شود.
اشناسلغتنامه دهخدااشناس . [ ] (اِخ ) شهری بحوالی جَنْد از بلاد ماوراءالنهر بود که الش ایدی آنرا فتح کرد. رجوع به تاریخ مغول اقبال ص 33 و نزهةالقلوب مقاله ٔ ثالثه ص 261 و تاریخ گزیده ص 379 شود
اشناسلغتنامه دهخدااشناس . [ اَ ] (اِخ ) یا شناس . نام پدر احمدبن محمدبن اشناس بود. رجوع به فهرست ابن الندیم شود.
اشناسلغتنامه دهخدااشناس . [ اَ ] (اِخ ) ابوجعفر اشناس از ولات مصر در روزگار عباسیان بودو از 219 تا 230 هَ . ق . فرمانروائی کرد. (از معجم الانساب و الاسرات الحاکمة تألیف زمباور ج 1 ص <span cla
دریاشناسلغتنامه دهخدادریاشناس . [ دَرْ ش ِ ] (نف مرکب ) دریا شناسنده . شناسنده ٔ دریا. عارف به وضع دریا. عالم به وضع و موقع و خصوصیات دریا. بحرشناس : چنین گفت دریاشناس کهن که ای نامبردار چین و ختن .فردوسی .
دواشناسلغتنامه دهخدادواشناس . [ دَ ش ِ ] (نف مرکب ) شناسنده ٔ دارو. دواشناسنده . داروشناس . آنکه به داروهای مختلف معرفت دارد. (یادداشت مؤلف ). رجوع به داروشناس و داروشناسی شود.
خداشناسلغتنامه دهخداخداشناس . [ خ ُ ش ِ ] (نف مرکب ) پارسا. خدادان . (آنندراج ). موحد. (ناظم الاطباء). ربانی . باایمان : مردی خداشناس و عابد بود. (مجمل التواریخ و القصص ).نصیب ماست بهشت ای خداشناس بروکه مستحق کرامت گناهکارانند.حافظ.
خداناشناسلغتنامه دهخداخداناشناس . [ خ ُ ش ِ ] (نف مرکب ) آنکه خدا را نشناسد. آنکه عارف بمعرفت خدای نباشد. || کنایه از بی ایمان ، ظالم ، ناپرهیزکار، نامتقی است : فلانی مردی خداناشناس است ، از خداناشناس بپرهیز.
حق ناشناسلغتنامه دهخداحق ناشناس . [ ح َ ش ِ ] (نف مرکب ) کافر. کفور. (منتهی الارب ). کنود. ناسپاس . بی سپاس . کافرنعمت : وگر دیده زمین سازم که تا بردیده بخرامی هنوز اندر ره عشقت بوم حق ناشناس ای جان . سوزنی .و گفتم دون است و بی سپاس و س