لغتنامه دهخدا
اضجم . [ اَ ج َ ] (اِخ ) لقب ضُبَیعة. (منتهی الارب ). و نام وی حرث بن عبداﷲبن دوفن بن محارب بن نهیةبن حرث بن وهب بن حلی بن احمس بن ضبیعةبن ربیعة الفرس . وی را از آنرو به ضبیعه ملقب کردند که دچار لقوه ای شد. و این گفته ٔ ابن کلبی است .و ابن اعرابی گفت : اضجم خود ضبیعه است و بن