حدیلغتنامه دهخداحدی . [ ح َ دا ](ع ق ) هرگز. هگرز. هیچوقت . هیچگاه . ابداً. همیشه : لاافعله حدی الدهر (منتهی الارب )؛ ای ابداً.
حدیلغتنامه دهخداحدی . [ ح ُ دا ] (ع اِ) سرودی که شتربانان عرب سرایند شتران را تا تیز روند : نبینی شتر بر حدای عرب که چونش برقص اندر آرد طرب . سعدی (بوستان ).منزل سلمی که بادش هردم از ما صد سلام پر حدای ساربانان بینی و بانگ جرس
حذیلغتنامه دهخداحذی . [ ح َذْی ْ ] (ع مص ) گزیدن شیر تیز و جز آن زبان را. || بسیار درانیدن ، چنانکه پوست را. || حذی به سکین ؛ بریدن به کارد. || حذی به لسان ؛ غیبت کردن کسی را. (از منتهی الارب ). || حذی لسان ؛ زبانگز شدن . گزیدن زبان .
اضیاتلغتنامه دهخدااضیات . [ اَ ض َ ] (ع اِ) ج ِ اضاة. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). رجوع به اضاة شود.
اضیافلغتنامه دهخدااضیاف . [ اَض ْ ] (ع اِ) ج ِ ضَیف . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (دهار) (اقرب الموارد). ج ِ ضَیف . مهمانان . (آنندراج ). ج ِ ضیف است که بمعنی مهمان باشد. (غیاث ). ضیوف . ضیفان . (دهار). اضائف . (اقرب الموارد) : و بر تو محقق باشد که عادت کرام ایّام اکر
اضیاللغتنامه دهخدااضیال . [ اِض ْ ] (ع مص ) رویانیدن درخت ضال را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). اِضالة. رجوع به اضالة شود.
اضیعلغتنامه دهخدااضیع. [ اَض ْ ی َ ] (ع ن تف )هیچکاره تر، یقال : هو اضیع من قمرالشتاء. (ناظم الاطباء). || ضایعکننده تر. (غیاث ) (آنندراج ).- امثال : اضیع من بیضةالبلد . اضیع من تراب فی مهب الریح . <span
اضالغتنامه دهخدااضا. [ اَ ] (ع اِ) اَضی ̍. ج ِ اَضاة. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به اضاة شود.
اضاةلغتنامه دهخدااضاة. [ اَ ] (ع اِ) غدیر. ج ، اَضَیات ، اَضی ̍. (اقرب الموارد) (قطر المحیط). آبگیر. (مهذب الاسماء). ایستادنگاه آب سیل و جز آن . ج ، اَضَوات ، اَضَیات ، اَضا، اَضی ̍، اِضاء، اِضون ، اَضات ، اضآت . (قطر المحیط) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ).