اعرلغتنامه دهخدااعر. [ اَ ع َرر ] (ع ص ) خردکوهان یا بی کوهان . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). شتر بی کوهان و خردکوهان . (آنندراج ). خردکوهان . (تاج المصادر بیهقی ) (المصادر زوزنی ). و منه : اَعَرَّ اﷲ بعیرک . (منتهی الارب ). || شتر گرگین و مرد خارش ناک . (آنندراج ). بیماری جرب از آدمی و شتر
چاهرلغتنامه دهخداچاهر. [ هََ ] (اِخ ) مؤلف مرآت البلدان نویسد: «از متعلقات تون یا طبس است ». (از مرآت البلدان ج 4 ص 133).
احرلغتنامه دهخدااحر. [ اَ ح َرر ] (ع ن تف ) سوزان تر. گرم تر : احرّ نارالجحیم ابردها. متنبی .احرّ من الجمر. || لطیف تر: هو احرّ حسناً منه ؛ او لطیف تر است از آن یک در حسن و خوبی .
احیرلغتنامه دهخدااحیر. [ اَ ی َ ] (ع ن تف ) متحیرتر.- امثال : احیر من اللیل . احیر من ضب ّ ؛ لانه اذا فارق جحره لم یهتد للرجوع . احیر من ورل ؛ و هو دابَّة مثل الضب ّ یوصف بالحیرة
اهرلغتنامه دهخدااهر. [ اَ / اَ هََ ] (اِخ ) نام موضعی است از آذربایجان که رودخانه ٔ عظیمی دارد. (برهان ) (هفت قلزم ). نام ولایتی است به آذربایجان در حوالی قراداغ که قتل خواجه شمس الدین جوینی در حوالی رودخانه ٔ آن که به رودخانه ٔ اهر مشهور است ، واقع شد و در
اعرجلغتنامه دهخدااعرج . [ اَ رَ ] (اِخ ) حمید اعرج بن قیس . مولی آل زبیر و قاری مکه است . (منتهی الارب ).
اعراجلغتنامه دهخدااعراج . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ عَرج ، بمعنی گله ٔ شتران بمقدار هشتاد عدد یا از هشتاد تا نود یا گله ٔ صدوپنجاه شتر و اندک بالای آن یا از پانصد تا یکهزار. (آنندراج ). ج ِ عَرج و عِرج ، بمعنی گله ٔ شتران . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ج ِ عَرج ، بمعنی گله ای از شتران حدود هشتاد شتر
اعرازلغتنامه دهخدااعراز. [ اِ ] (ع مص ) تباه گردانیدن .(منتهی الارب ). فاسد گردانیدن و تباه کردن . (ناظم الاطباء). تباه کردن . (یادداشت مؤلف ). فاسد ساختن : اَعرزتنی من کذا؛ ای اعوزتنی منه . (از اقرب الموارد).
اعرجلغتنامه دهخدااعرج . [ اَ رَ ] (اِخ ) حمید اعرج بن قیس . مولی آل زبیر و قاری مکه است . (منتهی الارب ).
اعراجلغتنامه دهخدااعراج . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ عَرج ، بمعنی گله ٔ شتران بمقدار هشتاد عدد یا از هشتاد تا نود یا گله ٔ صدوپنجاه شتر و اندک بالای آن یا از پانصد تا یکهزار. (آنندراج ). ج ِ عَرج و عِرج ، بمعنی گله ٔ شتران . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ج ِ عَرج ، بمعنی گله ای از شتران حدود هشتاد شتر
اعرازلغتنامه دهخدااعراز. [ اِ ] (ع مص ) تباه گردانیدن .(منتهی الارب ). فاسد گردانیدن و تباه کردن . (ناظم الاطباء). تباه کردن . (یادداشت مؤلف ). فاسد ساختن : اَعرزتنی من کذا؛ ای اعوزتنی منه . (از اقرب الموارد).
شاعرلغتنامه دهخداشاعر. [ ع ِ ] (ع ص ) داننده . (منتهی الارب ). آگاه : شاعر بنفسه ؛ آگاه از نفس خود. رجوع به مجموعه ٔ دوم مصنفات شیخ اشراق ص 115 شود. || دریابنده . (منتهی الارب ). || بهره مند از لطف طبع و رقت احساس و حدت ذهن . || قافیه گوی . (دهار) (ترجمان الق
داعرلغتنامه دهخداداعر. [ ع ِ ] (ع ص ) گشنی نجیب است و بسیار نتاج . || هو خبیث ٌ داعر؛ یعنی پلید تباهکار است . (منتهی الارب ). پلید و تباهکار. (مهذب الاسماء). فاسق بیباک و متهتکی را که از ارتکاب هرگونه عمل باکی نداشته باشد نامند. (کشاف اصطلاحات الفنون ). || عود داعر؛ چوب پوسیده و ردی . (منتهی
داعرلغتنامه دهخداداعر. [ ع ِ ] (اِخ ) نام پسر حماس که پدر قبیله ای است از بنی حارث بن کعب . (منتهی الارب ).
خشاعرلغتنامه دهخداخشاعر. [ خ َ ع ِ ] (اِخ ) نام قریه ای است از قراء بخارا. (از معجم البلدان یاقوت ).
شاعرلغتنامه دهخداشاعر. [ ع ِ ] (ع اِ) نام هر یک از دو رگ که در دو ورک شاخ شاخ شوندو مجموع آن دو را شاعران گویند. (یادداشت مؤلف ).