لغتنامه دهخدا
اغضف . [ اَ ض َ ] (ع ص ) سگ دراز و فروهشته گوش . ج ، غُضف . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). گوش فروهشته از سگان . المسترخی الاذن من الکلاب . مؤنث : غَضْفاء. ج ، غُضف . (از اقرب الموارد). سست گوش . (تاج المصادر بیهقی ) (المصادر زوزنی ). || سگ که گوشش سوی پس خمیده با