افسانهلغتنامه دهخداافسانه . [ اَ ن َ / ن ِ ] (اِ) سرگذشت و حکایات گذشتگان باشد. (برهان ) (آنندراج ) (انجمن آرای ناصری ) (از مجمع الفرس ). قصه . داستان . حکایت . تمثیل . سرگذشت . (
افسانه گشادنلغتنامه دهخداافسانه گشادن . [ اَ ن َ / ن ِ گ ُ دَ ] (مص مرکب ) افسانه گفتن . افسانه خواندن . حکایت آغاز کردن : ای دل افسانه ٔ دلبر بگشاقفل گنجینه ٔ گوهر بگشا. طالب آملی (از
شکرگونلغتنامه دهخداشکرگون . [ ش َ ک َ / ش َک ْ ک َ ] (ص مرکب ) مانند شکر. شکرمانند در طعم و رنگ : بس است این زهر شکّرگون فشاندن بر افسون خوانده ای افسانه خواندن . نظامی .سهیل از ش
فسانه خواندنلغتنامه دهخدافسانه خواندن . [ ف َ / ف ِ ن َ / ن ِ خوا / خا دَ ] (مص مرکب ) افسانه گفتن . حکایات و سخنان دور از حقیقت گفتن : برو فسانه مخوان و فسون مدم حافظکه این فسانه و افس
افسانه گفتنلغتنامه دهخداافسانه گفتن . [ اَن َ / ن ِ گ ُ ت َ ] (مص مرکب ) حکایت و حرفهای بی فائده گفتن . (فرهنگ شعوری ). سمر. (دهار). مسامره . (منتهی الارب ). قصه خواندن . حکایت و سرگذش
ری راواژهنامه آزاددر افسانه های کهن ایرانی ری را به زنی گفته میشود که سرسبزی را به جنگل های مازندران میدهد, در گویش مازندرانی به معنی آگاه باش و هوشیار باش, نیز معنی میشود زن هوش
