افوقلغتنامه دهخداافوق . [ اَف ْ وَ ] (ع ص ) تیر شکسته پیکان . (ناظم الاطباء). تیر شکسته سوفار. (آنندراج ) (منتهی الارب ). سر سوفار شکسته . (مهذب الاسماء نسخه ٔ خطی ). تیر که جای زه آن بشکسته است . (یادداشت مؤلف ). و فی المثل : رجع فلان بافوق ناصل ؛ ای بسهم منکسر لا نصل فیه ؛ یعنی به بهره ٔ ن
افوکلغتنامه دهخداافوک . [ اَ ] (ع ص ) دروغگو. مؤنث و مذکر در وی یکسان است . (ناظم الاطباء). دروغگو. ج ، اُفْک . (منتهی الارب ). افاک . افیک . (منتهی الارب ).
افوکلغتنامه دهخداافوک . [ اُ ] (ع مص ) دروغ گفتن . (منتهی الارب ). اِفْک . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
عفوقلغتنامه دهخداعفوق . [ ع ُ ] (ع مص ) پریشان و متفرق شدن شتران در چراگاه بعد گذاشتن در آن و بر سر خود رفتن آنها. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). عَفق . رجوع به عفق شود.
افاویقلغتنامه دهخداافاویق . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ اَفواق ، جج ِ فیقَه ، یعنی شیر که میان دو دوشیدن گرد آید در پستان . || آب که در ابر فراهم آید و ساعت بساعت بارد. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || افاویق اللیل ؛ اکثر از شب . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء).
افوقةلغتنامه دهخداافوقة. [ اَف ْ وِ ق َ ] (ع ص ، اِ) ج ِ فُیاق ، بمعنی مرد بلندقامت . (منتهی الارب ). ج ِ فُواق و فَواق . (ناظم الاطباء).
افوقةلغتنامه دهخداافوقة. [ اَف ْ وِ ق َ ] (ع ص ، اِ) ج ِ فُیاق ، بمعنی مرد بلندقامت . (منتهی الارب ). ج ِ فُواق و فَواق . (ناظم الاطباء).
مافوقلغتنامه دهخدامافوق . [ف َ فُو ] (از ع ، ص مرکب ، اِ مرکب ) بیشتر و زیادتر و بالاتر. (ناظم الاطباء). مقابل مادون و ماتحت . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).- مافوق الحد؛ زیاده از حد. (ناظم الاطباء). || دست بالا. حداکثر. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || آنکه در منصب برتری دارد. (یادداشت به خط