لغتنامه دهخدا
افوه الاودی . [ اَف ْ وَ هُل ْ اَ ] (اِخ ) لقب شاعر وحکیم معروف عرب دوره ٔ جاهلی است و اسم و نسب وی چنین است : صلاءةبن عمروبن مالک بن عوف بن حرث بن عبه (او ضبه )بن اودبن صعب بن سعدالعشیرة. وی بدان جهت که لبهایش درشت و دندانهایش ظاهر بود به افوه ملقب شد. و اودی نسبت است به اود