امیدبخشلغتنامه دهخداامیدبخش . [ اُ ب َ ] (نف مرکب ) امیدبخشنده . کسی یا چیزی که امیدوار می کند. امیدوارکننده . || کنایه از حق سبحانه و تعالی . (آنندراج ). خداوند عالم جل شأنه . (ناظم الاطباء).
امیدبخشفرهنگ نامها(تلفظ: om(m)id baxš) امیدوار کننده ، امید بخشنده ، کسی یا چیزی که امیدواری کند ؛ کنایه از حق سبحانه و تعالی.
امیدوارکنندهفرهنگ فارسی طیفیمقوله: احساسات فردی ده، امیدبخش، نویدبخش، بشارتدهنده، امیددهنده، مناسب، سعد، درخشان، خیالی هوسانگیز
اوژنیکلغتنامه دهخدااوژنیک . [ اِ ژِ ] (فرانسوی ، اِ) علم تحقیق در راههای اصلاح جسمی و روحی نژاد بشر بر اساس جلوگیری از توالد و تناسل افراد نامتناسب و تشویق افراد مناسب به این کار. در بعضی کشورها قوانین خاصی برای عقیم کردن افراد دارای عیب های روانی وضع شده ولی در اجرای این قوانین مشکلات زیادی پی
بخشلغتنامه دهخدابخش . [ ب َ ] (اِ) حصه و بهره . (برهان قاطع) (آنندراج ) (انجمن آرا). بهره و حصه و قسمت و نصیب . (ناظم الاطباء). حصه ٔ مردم و قسمت . برخ . بهر. بهره . (از شرفنامه ٔ منیری ). حصه و نصیب . (غیاث اللغات ). سهم . قسم . قسمت . رسد. جزء. پاره . بعض . قطعه . حصه . قسط. نصیب . نصیبه .
باغلغتنامه دهخداباغ . (اِ) بستان . روضه . مشترک است در عربی و فارسی و جمع آن در عربی بیغان است . (غیاث اللغات ) (مهذب الاسماء). گلستان . صاحب آنندراج گوید: از مولوی حبیب اﷲخان شنیده شد که باغ لغت عربی است و بیغان جمع آن ... در عرف هندیان به کاف فارسی خوانند و این از توافق لسانین بود - انتهی
امیدلغتنامه دهخداامید. [ اُ / اُم ْ می ] (اِ) در پهلوی ، اُمِت . در پازند، اُمِذ . (از حاشیه ٔ برهان قاطعچ معین ). آرزو. (حاشیه ٔ برهان قاطع) (ناظم الاطباء).رجاء. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (تاج المصادر بیهقی ). رجو. رجاوة. مهه . (منتهی الارب ) (تاج المصاد