اندرفکندنلغتنامه دهخدااندرفکندن . [ اَ دَ ف ِ ک َ دَ ] (مص مرکب )افکندن . درافکندن . انداختن . درانداختن : تنگ شد عالم بر او از بهر گاوشور شور اندرفکند و کاو کاو. رودکی .به ایوان او آتش اندرفکندز پای اندر آورد کاخ بلند. <p class