لغتنامه دهخدا
باب الانطاکیه . [ بُل ْ اَ کی ی َ ] (اِخ ) دروازه ای بحلب : و بنفس خویش [ هلاکو ] به روحا رفته و آن بلده را بصلح گرفته از آنجا بطرف نصیبین و حران در حرکت آمد و آن دو شهر را بجنگ فتح نموده در قتل و غارت از خود بتقصیر راضی نشده آنگاه بحلب رفته در باب الا