انمسلغتنامه دهخداانمس . [ اَ م َ ] (ع ص ) تیره . ج ، نُمس . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ).
انمشلغتنامه دهخداانمش . [ اَ م َ ] (ع ص ) از رنگهای اسب است . اگر رنگ اشیم با سپیدی متعادل گردد و نقطه های کوچکی از هردو رنگ در آن پدید آید انمش نامیده میشود. (صبح الاعشی ج 2 ص 18).
انمصلغتنامه دهخداانمص . [ اَ م َ ] (ع ص ) مرد کم موی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). اندک موی ابرو. (تاج المصادر بیهقی ). آنکه موی ابرویش باریک باشد. (مهذب الاسماء).
انمیازلغتنامه دهخداانمیاز. [ اِ ] (ع مص ) جدا گردیدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). جدا شدن . (تاج المصادر بیهقی ) (مصادر زوزنی ).
انماصلغتنامه دهخداانماص . [ اِ ] (ع مص ) روییدن گرفتن گیاه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ).
انمساخلغتنامه دهخداانمساخ . [ اِ م ِ ] (ع مص ) لاغر شدن . ضمور. (منتهی الارب ). لاغری عضله ٔ ساق . (از ناظم الاطباء). یکره فی الفرس انمساخ حمائه . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
انمساخلغتنامه دهخداانمساخ . [ اِ م ِ ] (ع مص ) لاغر شدن . ضمور. (منتهی الارب ). لاغری عضله ٔ ساق . (از ناظم الاطباء). یکره فی الفرس انمساخ حمائه . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).