پهناپشتلغتنامه دهخداپهناپشت . [ پ َ پ ُ ] (ص مرکب ) دارای پشتی پهن و عریض : ادک ؛ اسب پهنا پشت یا عام است . (منتهی الارب ).
اناشیدلغتنامه دهخدااناشید. [ اَ ] (ع اِ) ج ِ انشودة. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ). اشعاری که در محفلی برای یکدیگر بخوانند.سرودها. (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به انشوده شود.
درغوانگوشتلغتنامه دهخدادرغوانگوشت . [ دَ رِ اَ ] (اوستائی ، ص مرکب ) دراز انگشت . (از فرهنگ ایران باستان ص 78). درازدست . رجوع به درازدست شود.