اپیکالغتنامه دهخدااپیکا. [ اِ ] (اِ) (مخفف و مصحف ایپِکاکوانها ) پوست ریشه ای است که از برزیل آرند و از آن اِمتین و دیگر ادویه ٔ مقیی ٔ کنند.
تیزاب سلطانیaqua regiaواژه‌های مصوب فرهنگستانمایع بسیار خورنده و دودکننده‌ای که از یک قسمت نیتریک‌اسید و سه قسمت هیدروکلریک‌اسید تشکیل شده است و با تمام فلزها ازجمله طلا و نقره واکنش می‌دهد
اپیکاریسلغتنامه دهخدااپیکاریس . [ اِ ] (اِخ ) یکی از زنان رومی که در توطئه بر نرُن همدستی کرد و چون از افشای سرّ شرکای خود ابا ورزید پس از تحمل شکنجه های بسیار خویشتن را به خبه بکشت .
امتینلغتنامه دهخداامتین . [ اِ م ِ ] (فرانسوی ، اِ) ماده ای است بشکل فلسهای قهوه ای رنگ که آنرا از ریشه ٔ اپیکا بدست آرند. طعمش تلخ است و در آب گرم زود حل میشود و در 50 درجه حرارت ذوب میگردد. قی آور است و بر ضد اسهال بکار میرود. (از فرهنگ فارسی معین ) (گیاه شن
اپیکاریسلغتنامه دهخدااپیکاریس . [ اِ ] (اِخ ) یکی از زنان رومی که در توطئه بر نرُن همدستی کرد و چون از افشای سرّ شرکای خود ابا ورزید پس از تحمل شکنجه های بسیار خویشتن را به خبه بکشت .
