لغتنامه دهخدا
عقبان . [ ع ُ ] (ع اِ) پایان کار. (منتهی الارب ). عاقبت و سرانجام . (از اقرب الموارد). || آخر هر چیز: جاء فی عقبان الشهر؛ او وقتی آمد که همه ٔ ماه گذشته بود. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || ج ِ عُقاب . (منتهی الارب ) (غیاث اللغات ) (آنندراج ). رجوع به عقاب شود.
