بادحکهلغتنامه دهخدابادحکه . [ ح ِک ْ ک َ / ک ِ ] (اِ مرکب ) بمعنی شهوت و باه زنان ، و این مرکب است چه حکه بمعنی خارش است چون باد و روح در عروق و اعصاب اندام زن ممتلی میشود حالتی مثل خارش بهم میرسد. (غیاث ) (آنندراج ).