بادخندهلغتنامه دهخدابادخنده . [ خ َ دَ / دِ ] (اِ مرکب ) خنده ٔ تلخ . زهرخند. خنده ٔ بدرد : یکی بادخنده بخندید شاه نیابم همی اندر آن هیچ راه .دقیقی .