باده‌بارگی

dipsomania

باده‌بارگی

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[روان‌شناسی] نوعی می‌بارگی با مشخصۀ مصرف دوره‌ای الکل در حد افراط

بارگی

لغت‌نامه دهخدا

بارگی . [ رَ / رِ ] (اِ) اسب را گویند و بعربی فرس خوانند. (برهان ). اسب بود. (اوبهی ) (شرفنامه ٔ منیری ) (غیاث ) (ناظم الاطباء) (دِمزن ) (فرهنگ اسدی چ عباس اقبال صص 151-516) (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی خطی نخجوانی ) (انجمن آرا) (آنندراج ) (معیار جمالی ) (جها...

بارگی

لغت‌نامه دهخدا

بارگی . [ رِ ] (اِخ ) نام ناحیه ٔکوچکی است از تنگستان مشتمل بر قریه ٔ بوالخیر و خورشهاب و عامری و عامویی و گاوی . (فارسنامه ٔ ناصری ).

بارگی

واژگان مترادف و متضاد

اسب، باره، توسن، سمند، خرس

بارگی

فرهنگ فارسی عمید

(اسم) [قدیمی] bāregi ۱. باره؛ اسب.۲. اسب باری.۳. اسب تنومند.

بارگی

فرهنگ فارسی معین

(رَ) ( اِ.) اسب .

باده

واژگان مترادف و متضاد

ساغر، شراب، صهبا، مسکر، مشروب، مل، می، نبیذ، سلاف

باده

فرهنگ فارسی عمید

(اسم) [پهلوی: bātak] bāde نوشابۀ مستی‌آور؛ شراب؛ می: ◻︎ بیار باده که در بارگاه استغنا / چه پاسبان و چه سلطان چه هوشیار و چه مست (حافظ: ۵۶).⟨ باده کشیدن: (مصدر لازم) [قدیمی] باده نوشیدن؛ باده خوردن.

باده

فرهنگ فارسی عمید

(صفت) [عربی، جمع: بوادَة] (تصوف) [قدیمی] bādeh هر واردی که چون برق روشن شود و سریعاً خاموش گردد.

باده

لغت‌نامه دهخدا

باده . [ ] (اِخ ) بادای . نام کودکی از ملازمان اونک خان که موجب نجات چنگیزخان از مرگ حتمی شد. رجوع به جهانگشای جوینی چ 1329 هَ . ق . لیدن ج 1 ص 27 شود.

باده

لغت‌نامه دهخدا

باده . [ دَ / دِ ] (اِ) شراب ، چه باد غرور در سر می آورد. (رشیدی ). شراب ،چه باد بمعنی غرور آمده و هاء نسبت است . (غیاث ). شراب . (ناظم الاطباء). بمعنی مسکری است که از انگور تازه بگیرند و در عربی خمر گویند. (شعوری ج 1 ورق 190).شراب و می را گویند. (شر...

باده

لغت‌نامه دهخدا

باده . [ دَ / دِ ] (اِ) چوبدستی .- کُردباده ؛ چماق کردان . باهوی کردها : کسی باید آنگه که تو باده خوری که آرد سوی مرز تو کردباده . سوزنی .رجوع به باهو و باهوی کرد شود.

باده

لغت‌نامه دهخدا

باده . [ دِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان سگوند بخش زاغه ٔ شهرستان خرم آباد. در 19هزارگزی باختر زاغه و 6هزارگزی جنوب راه شوسه ٔ خرم آباد به بروجرد در دامنه واقعست . هوایش معتدل و دارای 572 تن سکنه میباشد که بلهجه ٔ لری فارسی سخن میگویند. آبش از سراب باد...

باده

لغت‌نامه دهخدا

باده . [ دِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان همت آباد شهرستان بروجرد. در 30هزارگزی شمال خاوری بروجرد بکنار راه مالرو پیری در، به بیدکلمه در جلگه واقعست . هوایش معتدل و دارای 217 تن سکنه میباشد که بلهجه ٔ لری فارسی سخن میگویند.آبش از رودخانه و محصولش غلات و...