لغتنامه دهخدا
باغره . [ رَ / رِ ] (اِ) گرههایی که در گردن ازجراحت سر پدید آید. (ناظم الاطباء). گرهی که در اعضاء و بندگاه مردم بسبب دردمندی دیگر پیدا شود مثلا از پای کسی دنبلی برآید و بواسطه ٔ درد آن در بیغوله ٔ ران گرهها بهم رسد، یا سر ببالین بد نهاده باشد