لغت‌نامه دهخدا
واحد بالطبع. [ ح ِ دِ بِطْ طَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) چند امر که بین آنها پیوستگی طبیعی باشد مانند اعضای بدن انسان ، و به عبارت دیگر موجودی که بالفعل قابل قسمت باشد بطوری که اجزای آن از یکدیگر متمایز باشند ولی در عین حال عاملی موجب پیوستگی طبیعی آنها باشد آن اجزا واحد بالطب
