لغتنامه دهخدا
واحد بالنوع . [ ح ِ دِ بِن ْ ن َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) عبارت است از دو یا چند موجود که درذاتیات مشترک باشند و در احوال و اعراض و خصوصیات خارجی با هم اختلاف داشته باشند مانند افراد انسان که از لحاظ انسانیت که معنی حیوان ناطق است با یکدیگر مشترکند و از این لحاظ وحدت دارند.