باوریلغتنامه دهخداباوری . [ وَ ] (اِخ ) حسین بن یوحن بن ابونةبن نعمان باوری . مدتها در اصفهان بود و از گروهی مردم دانشمند کسب دانش کرد و در اصفهان در ماه ربیعالاول سال 587 هَ . ق . درگذشت . (از معجم البلدان ).
باوریلغتنامه دهخداباوری . [ وَ ] (حامص ) این کلمه در معنی حاصل مصدری بکار رود اما نه جداگانه بلکه بصورت ترکیب آید چون :- بدباوری ، دیرباوری ، زودباوری ، خوش باوری ؛ در معانی بدباور بودن . دیرباور بودن . زودباور بودن . خوش باور بودن و غیره .
باورچیلغتنامه دهخداباورچی . [ وَ ] (اِ) آشپز. در لغت خوارزم بمعنی چاشنی گیر است . (از فرهنگ شعوری ج 1 ورق 198). طباخ . قدار. (منتهی الارب ). دیگ پز. پزنده . خوالیگر. خورده پز. مطبخی . خوراک پز. در هندوستان طباخ و آشپز را گویند.
خوش باوریلغتنامه دهخداخوش باوری . [ خوَش ْ / خُش ْ وَ ] (حامص مرکب ) زودباوری . سهل القبولی . || کنایه از سادگی است .
باورچی خانهلغتنامه دهخداباورچی خانه . [ وَ ن َ / ن ِ ] (اِمرکب ) مطبخ . (آنندراج ). آشپزخانه . (ناظم الاطباء).
باوریدانلغتنامه دهخداباوریدان . [ ] (اِخ ) دهی از دهستان کنارک چاه بهار در 18هزارگزی باختر راه شوسه ٔ چاه بهار به ایرانشهر. سکنه ٔ آن 200 تن . آب آن از چاه باران تأمین میشود. محصول عمده ٔ آن ذرت و خرما است . (از فرهنگ جغرافیائی
باوریدنلغتنامه دهخداباوریدن . [ وَ دَ ] (مص جعلی ) باور کردن . (از فرهنگ شعوری ج 1 ورق 181). پذیرفتن . قبول کردن . اعتماد داشتن . (آنندراج ).
باوریدهلغتنامه دهخداباوریده . [ وَ دَ / دِ ] (ن مف ) قبول کرده . که پذیرفته باشد. که قبول کرده باشد.
خوش باوریلغتنامه دهخداخوش باوری . [ خوَش ْ / خُش ْ وَ ] (حامص مرکب ) زودباوری . سهل القبولی . || کنایه از سادگی است .
باوریدانلغتنامه دهخداباوریدان . [ ] (اِخ ) دهی از دهستان کنارک چاه بهار در 18هزارگزی باختر راه شوسه ٔ چاه بهار به ایرانشهر. سکنه ٔ آن 200 تن . آب آن از چاه باران تأمین میشود. محصول عمده ٔ آن ذرت و خرما است . (از فرهنگ جغرافیائی
باوریدنلغتنامه دهخداباوریدن . [ وَ دَ ] (مص جعلی ) باور کردن . (از فرهنگ شعوری ج 1 ورق 181). پذیرفتن . قبول کردن . اعتماد داشتن . (آنندراج ).
باوریدهلغتنامه دهخداباوریده . [ وَ دَ / دِ ] (ن مف ) قبول کرده . که پذیرفته باشد. که قبول کرده باشد.
خوش باوریلغتنامه دهخداخوش باوری . [ خوَش ْ / خُش ْ وَ ] (حامص مرکب ) زودباوری . سهل القبولی . || کنایه از سادگی است .
زودباوریلغتنامه دهخدازودباوری . [ وَ ] (حامص مرکب ) عمل و کیفیت زودباور. خوش گمانی . ساده لوحی . مقابل دیرباوری . (فرهنگ فارسی معین ). خوش باوری . سهل القبولی .