لغتنامه دهخدا
باقری . [ ق ِ ] (اِخ ) از شعرای یزد. نام و تخلصش باقر . در عهد شاه عباس بفرمانداری یزد منصوب شد ولی حاکم بدسلوکی بود مگر در اواخر ایام که تغییر حال داد و در سلک ادباء درآمد. او راست :بر آن سرم که کشم دست از سر دنیااگر بجا نهدم سر، ستمگر دنیاشگفت آنکه دنی زادگان دن