بَبُوْگویش گنابادی در گویش گنابادی یک آوا است که برای شماتت کردن یا اظهار تعجب بسته به موقعیت کاربرد دارد ، اِی بع بع ، اَه اَ ه
ببوتنلغتنامه دهخداببوتن . [ ب ِ ت َ] (مص ) (به لهجه ٔ شیرازی ) ببودن . بودن : که همچون مت ببوتن دل وای ره غریق العشق فی بحر الوداد.حافظ.
ببوختنلغتنامه دهخداببوختن . [ ب ِ ت َ ] (مص ) خلاص . نجات . رهائی یافتن . یله شدن . آزاد گشتن : اگر یزدان فره ایرانشهر یاری ما رسد ببوختیم و به نمکی و خوبی برسیم . (کارنامه ٔ اردشیر بابکان ص 12).
ببودنلغتنامه دهخداببودن . [ ب ِ دَ ](مص ) بودن . دیر کشیدن . گذشتن (زمان ) : چون یک زمان ببود سلمه فراز رسید با اسب و سلاح کافران . (ترجمه ٔ طبری بلعمی ). || توقف داشتن . مقیم بودن . یکچندی آن جایگاه ببود. (کلیله و دمنه ). || شدن : پس بفرمود تا ا
ببوللغتنامه دهخداببول . [ ب َ ] (اِ) یک قسم گیاهی که صمغ میدهد.(ناظم الاطباء). درخت مغیلان . (فهرست مخزن الادویه ).
اَبلَهفرهنگ فارسی طیفیمقوله: نتیجۀ استدلال َه، احمق، تهیمغز، کمهوش، قاصر، نارسا، مغزخرخورده، ببو، بُله مضحک، نامعقول، مسخره سادهلوح، خام، بیتزویر، نادان، معصوم، بیگناه، بچه، بچگانه سفیه ◄ موسفید فداکار، دوستدار واله، عاشق، مست، محجور، محجورعلیه، مجنون ضعیفرأی، سسترأی [صورت اسمی:] ◄ خِنگ، ببو، کودن▲
آدم سادهفرهنگ فارسی طیفیمقوله: نحوۀ ارتباط آدم ساده، احمق، شخص خام، مضحکه، بَبو مظلوم، بازیچۀ دست، آلت دست، آلت ◄ ابزار صید [صورت صفتی:] معصوم، بیگناه، بیتزویر، ناشی
جاهلفرهنگ فارسی طیفیمقوله: نتیجۀ استدلال جاهل، عامی، بیسواد، آدمنادان داشمشدی، بزنبهادر، یکهبزن نژادپرست ◄ متعصب، کوتهفکر آدم بیذوق، ببو عامه نوآموز، آدم ساده [صورتصفتی:] ناآگاه، غافل، بیبصیرت، پرت، بیخرد، بیدانش، خرفت، کمسواد، خرافاتی، ◄ نادان، نیاموخته
ببوتنلغتنامه دهخداببوتن . [ ب ِ ت َ] (مص ) (به لهجه ٔ شیرازی ) ببودن . بودن : که همچون مت ببوتن دل وای ره غریق العشق فی بحر الوداد.حافظ.
ببوختنلغتنامه دهخداببوختن . [ ب ِ ت َ ] (مص ) خلاص . نجات . رهائی یافتن . یله شدن . آزاد گشتن : اگر یزدان فره ایرانشهر یاری ما رسد ببوختیم و به نمکی و خوبی برسیم . (کارنامه ٔ اردشیر بابکان ص 12).
ببودنلغتنامه دهخداببودن . [ ب ِ دَ ](مص ) بودن . دیر کشیدن . گذشتن (زمان ) : چون یک زمان ببود سلمه فراز رسید با اسب و سلاح کافران . (ترجمه ٔ طبری بلعمی ). || توقف داشتن . مقیم بودن . یکچندی آن جایگاه ببود. (کلیله و دمنه ). || شدن : پس بفرمود تا ا
ببوللغتنامه دهخداببول . [ ب َ ] (اِ) یک قسم گیاهی که صمغ میدهد.(ناظم الاطباء). درخت مغیلان . (فهرست مخزن الادویه ).