بجایةلغتنامه دهخدابجایة. [ ب ُج ْ جا ی َ ] (اِخ ) نام شهری در ساحل الجزایر و 33000 تن جمعیت دارد. (از اعلام المنجد). شهری در ساحل دریای مغرب که از زمان ناصربن علناس (در حدود 457 هَ . ق .) توسعه یافته و آبادان شده است . (از معج
بجاهلغتنامه دهخدابجاه . [ ب ِ ] (اِخ ) نام قبائلی از بنی حام که بین نیل ودریای احمر و قاهره و حدود سودان زندگی میکنند. (ازاعلام المنجد). و رجوع به بجه و بجاو و بجاوی شود.
بزاعلغتنامه دهخدابزاع . [ ب ُ ] (ع ص ) مرد ظریف چرب زبان و زیرک را گویند. (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). زیرک . (مهذب الاسماء نسخه ٔ خطی ).
بزاةلغتنامه دهخدابزاة. [ ب ُ ] (ع اِ) ج ِ بازی . (ناظم الاطباء). ج ِ باز و بازی ، بمعنی طائر شکاری . (منتهی الارب ) (آنندراج ). بوازی . ابؤز. بؤوز. (منتهی الارب ) : و لاتعدو الذئاب علی نعاج و لاتهوی البزاة الی حمام . ؟ (از سندبادنامه ص <
بزگاهلغتنامه دهخدابزگاه . [ ب ُ ] (اِخ ) ده کوچکی است از دهستان سیاهکل بخش سیاهکل دیلمان شهرستان لاهیجان ، در 8هزارگزی جنوب باختر سیاهکل . (از فرهنگجغرافیایی ایران ج 2).
علی بزایهلغتنامه دهخداعلی بزایه . [ ع َ ب ُ ی َ / ی ِ ] (اِخ ) دهی است جزء دهستان حومه ٔ بخش لشت نشاء، شهرستان رشت . واقع در 4 هزارگزی جنوب باختری لشت نشاء، یکهزارگزی راه شوسه ٔ لشت نشاء به کوچصفهان . ناحیه ای است جلگه و دارای آب
طرجالةلغتنامه دهخداطرجالة. [ طَ ل َ ](اِخ ) حصنی است از حصون اقلیم بجایه در اسپانیا. (الحلل السندسیه ج 1 ص 75).
ابوعبدالغتنامه دهخداابوعبدا. [ اَ ع َ دِل ْ لاه ] (اِخ ) محمدبن سید الناس . وی در اوائل مائه ٔ هشتم از دست موحدین امیر بجایه بود.
ادوزلغتنامه دهخداادوز. [ اَ ] (اِخ ) نهری در بلاد الجزائر افریقا که از جبل اطلس بیرون آید و بشمال شرقی جریان یابد و پس از طی 185 هزار گز ببحر متوسط نزدیک بجایه ریزد. (ضمیمه ٔ معجم البلدان ).
غبرینیلغتنامه دهخداغبرینی . [ ] (اِخ ) (الَ ...) (644-714 هَ . ق . / 1246-1314م .) احمدبن احمدبن عبداﷲ. مورخ است و نسبت او به
ابن حمدیسلغتنامه دهخداابن حمدیس . [ اِ ن ُ ح َ ] (اِخ ) ابومحمد عبدالجباربن ابی بکر (447-527 هَ .ق .). شاعر عرب . در سرقوسه (سیراکوز) واقع در جزیره ٔ صقلیه (سیسیل ) متولد شد و از آغاز کودکی شعر میسرود. هنگام تسلط نرماندیها بر جزیر