برساییدنلغتنامه دهخدابرساییدن . [ ب َ دَ ] (مص مرکب ) ساییدن : بعون دولت او آرزوی خویش بیاب بجاه خدمت او سر به آسمان برسای . فرخی .و رجوع به ساییدن شود.
برگشادنلغتنامه دهخدابرگشادن . [ ب َ گ ُ دَ ] (مص مرکب ) گشودن . گشادن . باز کردن . رجوع به گشادن شود : چو آمد بر کاخ کاوس شاه خروش آمد و برگشادند راه . فردوسی .چو بر تخت بنشست پیروز و شاددر گنجهای کهن برگشاد. <p class="author"
دست برگشادنلغتنامه دهخدادست برگشادن . [ دَ ب َ گ ُ دَ ] (مص مرکب ) دست برگشودن . گشودن دستها. بالا بردن دستها : ای نفس جهد کن که چو مردان قدم نهی ور پای بسته ای به دعا دست برگشا. سعدی . || آزاد گذاردن . اقتدار دادن و اختیار دادن <span cla
دل برگشادنلغتنامه دهخدادل برگشادن . [ دِ ب َ گ ُ دَ ] (مص مرکب ) دل گشادن . دلشاد و مسرور شدن : سرابستان درین موسم چه بندی درم بگشای تا دل برگشاید.سعدی .
چهر برگشادنلغتنامه دهخداچهر برگشادن . [ چ ِ ب َ گ ُ دَ ] (مص مرکب ) تصویر کردن . نقاشی کردن . نقش کردن . نگاشتن .- چهر بر کسی گشادن ؛ به کسی مهر و محبت کردن . به کسی لطف کردن : چنین است کردار گردان سپهرنخواهد گشادن همی بر تو چهر. <p cl
زبان برگشادنلغتنامه دهخدازبان برگشادن . [ زَ ب َ گ ُ دَ ] (مص مرکب ) لب به سخن باز کردن . آغاز سخن کردن : دل قارن آزرده گشت از قبادمیان دلیران زبان برگشاد. فردوسی .زبان برگشاد اردشیر جوان که ای نامداران روشن روان . <p class="author