برصةلغتنامه دهخدابرصة. [ ب ُ ص َ ] (ع اِ) خانه ٔ جن . || جایی در ریگستان که گیاه نرویاند. (منتهی الارب ) (آنندراج ).
برسهلغتنامه دهخدابرسه . [ ب َ س ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان دوهزار شهرستان شهسوار. سکنه ٔ آن 320 تن است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).
برشعلغتنامه دهخدابرشع. [ ب ِ ش ِ ] (ع ص ، اِ) برشاع . مرد گول دفزک بدنما و بدخو.(از منتهی الارب ) (آنندراج ). و رجوع به برشاع شود.
برشهیلغتنامه دهخدابرشهی . [ ب َ ش َ ] (اِ) موی نرم و ملایم که بر جناح مرغان باشد. || جناح مرغ . (آنندراج ).
برشةلغتنامه دهخدابرشة. [ ب ُ ش َ ] (ع اِ) بَرَش . خجکهای سیاه یا سپید بر اسب بخلاف رنگ آن . || خجک ناخن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). و رجوع به برش شود.
برگشهلغتنامه دهخدابرگشه . [ ب َ گ َ ش َ / ش ِ ] (ص ) مخفی شده . مستور. نهفته . پنهان . (ناظم الاطباء). و رجوع به برگسه شود.
مکتسعةلغتنامه دهخدامکتسعة. [ م ُ ت َ س ِ ع َ ] (ع ص ) گوسپندی که آن را برصة و وحرة رسیده باشد و آن کرمکی است که چون به گوسپند رسد نیمه ٔ پستان آن خشک گردد. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
ابرصلغتنامه دهخداابرص . [ اَ رَ ] (ع ص ، اِ) آنکه به برص مبتلا باشد. برص دار. پیس . (مهذب الاسماء). پیسه . پیس اندام . پیست . اَبقع. اَسلع. مؤنث : بَرْصاء. ج ، بُرْص : اکمه و ابرص چه باشد مرده نیززنده گردد از فسون آن عزیز. مولوی .