برندگیلغتنامه دهخدابرندگی . [ ب َ رَ دَ /دِ ] (حامص ) صفت برنده . چگونگی آنکه بَرَد. (یادداشت دهخدا). قابلیت بُرد. رجوع به برنده و بردن شود.
برندگیلغتنامه دهخدابرندگی . [ ب ُ رَ / ب ُ رْ رَ دَ / دِ ] (حامص ) صفت برنده . تیزی . (یادداشت دهخدا). عمل برنده . برش . (فرهنگ فارسی معین ) : چو شه دید کو سنگ را آس کردز برّندگی نامش الماس کرد.<
برندیلغتنامه دهخدابرندی . [ بْرَ / ب ِ رَ ] (انگلیسی ، اِ) نوعی مشروب الکلی . (یادداشت دهخدا). مشروب الکلی قوی که از تقطیر شراب یا تفاله ٔ انگور ساخته میشود و بهترین نوع آن کنیاک است . (از دایرة المعارف فارسی ).
آب‌بَرندگیwashoutواژه‌های مصوب فرهنگستانوضعیتی که در آن جریان بیش‌ازحد سیال موجب خروج جامدات از حوض هوادهی یا زلال‌ساز میشود
برندهفرهنگ فارسی عمید۱. کسی که چیزی را از جایی به جای دیگر ببرد.۲. کسی که در قمار یا مسابقه پیروز شود.
برندهفرهنگ فارسی عمید۱. دارای توانایی برای بریدن؛ تیز.۲. [عامیانه، مجاز] دارای توانایی در انجام کارها؛ قاطع.
برندهلغتنامه دهخدابرنده . [ ب َ رَ دَ / دِ ] (نف ، اِ) نعت فاعلی از بردن . باربردار. (ناظم الاطباء). حمل کننده . حامل . آنکه چیزی را از جایی به جای دیگر برد. (فرهنگ فارسی معین ) : همه پاک رستم به بهمن سپردبرنده به گنجور او برشمر
