بزگاهلغتنامه دهخدابزگاه . [ ب ُ ] (اِخ ) ده کوچکی است از دهستان سیاهکل بخش سیاهکل دیلمان شهرستان لاهیجان ، در 8هزارگزی جنوب باختر سیاهکل . (از فرهنگجغرافیایی ایران ج 2).
بجایةلغتنامه دهخدابجایة. [ ب ُج ْ جا ی َ ] (اِخ ) نام شهری در ساحل الجزایر و 33000 تن جمعیت دارد. (از اعلام المنجد). شهری در ساحل دریای مغرب که از زمان ناصربن علناس (در حدود 457 هَ . ق .) توسعه یافته و آبادان شده است . (از معج
بجاهلغتنامه دهخدابجاه . [ ب ِ ] (اِخ ) نام قبائلی از بنی حام که بین نیل ودریای احمر و قاهره و حدود سودان زندگی میکنند. (ازاعلام المنجد). و رجوع به بجه و بجاو و بجاوی شود.
بزاعلغتنامه دهخدابزاع . [ ب ُ ] (ع ص ) مرد ظریف چرب زبان و زیرک را گویند. (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). زیرک . (مهذب الاسماء نسخه ٔ خطی ).
بزاةلغتنامه دهخدابزاة. [ ب ُ ] (ع اِ) ج ِ بازی . (ناظم الاطباء). ج ِ باز و بازی ، بمعنی طائر شکاری . (منتهی الارب ) (آنندراج ). بوازی . ابؤز. بؤوز. (منتهی الارب ) : و لاتعدو الذئاب علی نعاج و لاتهوی البزاة الی حمام . ؟ (از سندبادنامه ص <
علی بزایهلغتنامه دهخداعلی بزایه . [ ع َ ب ُ ی َ / ی ِ ] (اِخ ) دهی است جزء دهستان حومه ٔ بخش لشت نشاء، شهرستان رشت . واقع در 4 هزارگزی جنوب باختری لشت نشاء، یکهزارگزی راه شوسه ٔ لشت نشاء به کوچصفهان . ناحیه ای است جلگه و دارای آب