بشاشیلغتنامه دهخدابشاشی . [ ب َش ْ شا ] (حامص ) خوشرویی و شادمانی بسیار. بشاشت . همیشه خندان بودن . (از ناظم الاطباء).
بسیسیلغتنامه دهخدابسیسی . [ ب ِس ْ سی سا ] (ع مص ) مصدر بَئس َ مرادف بُوس و باس و جز اینها. رجوع به بَاس و ناظم الاطباء شود.
بسازلغتنامه دهخدابساز. [ ب ِ ] (اِ) روز. (ناظم الاطباء). || (فعل امر) امر از ساختن . (دِمزن ) (شعوری ج 1 ورق 203). رجوع به ساختن شود. || (ص مرکب )آماده و درست ، کوک و مجهز برای نواختن : معاشری خوش
ابروفراخیلغتنامه دهخداابروفراخی . [ اَ ف َ ] (حامص مرکب ) گشاده روئی . بشاشی . بشاشت . خوشروئی . خوش منشی . خوشخوئی . تازه روئی . خوش خلقی . شکفته روئی : دل شه در آن مجلس تنگباربه ابروفراخی درآمد بکار.نظامی .