بلاکشیدهلغتنامه دهخدابلاکشیده . [ ب َ ک َ / ک ِ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) متحمل بلاشده . رنج دیده . سختی دیده . و رجوع به بلا کشیدن شود.