بلیطلغتنامه دهخدابلیط. [ ب ِ ] (از فرانسوی ، اِ) بلیت . تکه کاغذی که بر روی آن مشخصاتی چاپ شده باشد حاکی از بها و تاریخ و محل استفاده ٔ آن ، و غالباً برای ورود به سینما و تماشاخانه یا اتوبوس یا قطار راه آهن و غیره به کار رود. (فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به بلیت شود.
بلدلغتنامه دهخدابلد. [ ب َ ل َ ] (اِخ ) (ال ...) نام سوره ٔ نودم از قرآن کریم است و آن مکیه است پس از سورة الفجرو پیش از سورة الشمس قرار دارد. و بیست آیت باشد و با آیه ٔ «لا اقسم بهذا البلد (قرآن 1/90) شروع شود.
بلدلغتنامه دهخدابلد. [ ب َ ل َ ] (اِخ ) شهرکی است مشهور از نواحی دجیل در نزدیکی حظیرة و حربی ، از اعمال بغداد. (از معجم البلدان ) (از مراصد).
بلدلغتنامه دهخدابلد. [ ب َ ل َ ] (اِخ ) مکه ٔ معظمه . (منتهی الارب ). مکه ، از جهت تفخیم برای آن ، چنانکه ثریا را نجم و مندل را عود گویند.(از ذیل اقرب الموارد): لا اقسم بهذا البلد، و أنت حل بهذا البلد. (قرآن 1/90 و2)؛ به ای
بلدلغتنامه دهخدابلد. [ ب َ ل َ ] (اِخ ) نام شهر کرج است که ابودلف آنرا بساخت و «بلد» نام نهاد. (از معجم البلدان ) (از مراصد). رجوع به کرج شود.
بلیطشلغتنامه دهخدابلیطش . [ ب ِ طُ ] (اِ) بقله ٔ یمانیه . (یادداشت مرحوم دهخدا). رجوع به بقله ٔ یمانیه شود.
بلیطفروشیلغتنامه دهخدابلیطفروشی . [ ب ِ ف ُ ] (حامص مرکب ) بلیت فروشی . عمل بلیطفروش . || (اِ مرکب ) محل فروش بلیط.
بلیطةلغتنامه دهخدابلیطة. [ ب َ طَ ] (ع اِ) معرب پلیته (فتیله ). ج ، بَلالیط. (یادداشت مرحوم دهخدا). رجوع به بلالیط شود. || سفیدمرز، که نوعی گیاه است . (از فرهنگ فارسی معین ). رجوع به سفیدمرز شود.
بلیطیلغتنامه دهخدابلیطی . [ ب ُ ل َ ] (اِخ ) عثمان بن عیسی بن منصور، مکنی به ابوالفتح . ادیب قرن ششم هَ . ق . رجوع به عثمان (ابن عیسی ...) و مآخذ ذیل شود: ارشادالاریب . بغیةالوعاة. فوات الوفیات . لسان المیزان .
بلیطشلغتنامه دهخدابلیطش . [ ب ِ طُ ] (اِ) بقله ٔ یمانیه . (یادداشت مرحوم دهخدا). رجوع به بقله ٔ یمانیه شود.
بلیطفروشیلغتنامه دهخدابلیطفروشی . [ ب ِ ف ُ ] (حامص مرکب ) بلیت فروشی . عمل بلیطفروش . || (اِ مرکب ) محل فروش بلیط.
بلیطةلغتنامه دهخدابلیطة. [ ب َ طَ ] (ع اِ) معرب پلیته (فتیله ). ج ، بَلالیط. (یادداشت مرحوم دهخدا). رجوع به بلالیط شود. || سفیدمرز، که نوعی گیاه است . (از فرهنگ فارسی معین ). رجوع به سفیدمرز شود.
بلیطیلغتنامه دهخدابلیطی . [ ب ُ ل َ ] (اِخ ) عثمان بن عیسی بن منصور، مکنی به ابوالفتح . ادیب قرن ششم هَ . ق . رجوع به عثمان (ابن عیسی ...) و مآخذ ذیل شود: ارشادالاریب . بغیةالوعاة. فوات الوفیات . لسان المیزان .
تبلیطلغتنامه دهخداتبلیط. [ ت َ ] (ع مص ) انگشت سبابه بر گوش کسی زدن تا درد بگیرد. (از اقرب الموارد) (ازقطر المحیط) (از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء). || خشت یا سنگ در سرای افکندن . (زوزنی ). بلاط گستردن خانه را. (از اقرب الموارد) (ازقطر المحیط) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ||
