بناگاهلغتنامه دهخدابناگاه . [ ب ِ ] (اِ مرکب ) جایگاه . جای بنا : ز بلغار بگذر که از کار اوست بناگاه اصلش بن غار اوست .نظامی .
بناگاهلغتنامه دهخدابناگاه . [ ب ِ ] (ق مرکب ) بغتةً. (آنندراج ). بناگه . ناگهان . ناگاه . (فرهنگ فارسی معین ). بناگاهان : جام تجلیش که بناگاه میدهندمی دان یقین که بر دل آگاه میدهند. اسیر لاهیجی (از آنندراج ).رجوع به ناگاه شود.
فضای باناخ بازتابیreflexive Banach space, regular Banach spaceواژه‌های مصوب فرهنگستانفضای باناخی که با دوگان دوم خود برابر است
جبر باناخBanach algebraواژه‌های مصوب فرهنگستانجبری که فضای باناخ است و نُرم حاصل‌ضرب هر دو عضو آن از حاصل‌ضرب نُرم‌های آن دو عضو تجاوز نمیکند
جبر باناخ میانگین‌‌پذیرamenable Banach algebraواژه‌های مصوب فرهنگستانجبر باناخ A با این ویژگی که همۀ اشتقاق‌های پیوسته از A به فضای دوگان یک -A دو مدول باناخ، درونی باشد
بنگاهلغتنامه دهخدابنگاه . [ ب ُ ] (اِ مرکب ) مرکب از: بن + گاه (ادات مکان ). (از حاشیه ٔبرهان چ معین ). منزل و مکان . (برهان ) (آنندراج ). منزل . مسکن . جای باش . (فرهنگ فارسی معین ) : بر آب فرات است بنگاه من وز آنجا بدین بیشه بد راه من . ف
غیلةلغتنامه دهخداغیلة. [ ل َ تَن ْ ] (ع ق ) ناگهانی . کشتن کسی بی آگاهی او. کشتن کسی بناگاه . رجوع به غیلَة شود.
