بوفلانلغتنامه دهخدابوفلان . [ ف ُ ] (ع اِ مرکب ) فرزند شخصی مجهول . ناشناخته : حبل ایزد حیدر است او را بگیروز فلان و بوفلان بگسل حبال .ناصرخسرو.
حباللغتنامه دهخداحبال . [ ح ِ ] (ع اِ) ج ِ حَبْل . (منتهی الارب ). اسباب : انا رجل مسکین انقطعت بی الحبال ؛ ای الأسباب . || حبال السحر؛ ریسمانها که ساحران به شکل مار سازند : چون ندید او مار موسی را ثبات در حبال السحر پندارد حیات . مولوی .
حبللغتنامه دهخداحبل . [ ح َ ] (ع اِ) رسن . (دهار) (معجم البلدان ). طناب . ریسمان . آنچه به آن بندند. بند : چو کشتیی که حبل او ز دم اوشراع اوسرون او قفای او. منوچهری .آل رسول خدای حبل خدایست گرش بگیری ز چاه جهل برآئی . <p c