ببنةلغتنامه دهخداببنة. [ ب َ ن َ ] (اِخ ) شهری نزدیک بامئین از نواحی بادغیس هرات که به دست سالم غلام شریک بن اعور و از جانب عبداﷲبن عامر در سال 31 هَ . ق . به عنف فتح شد.(از معجم البلدان ). شهری است نزدیک بادغیس هرات که بون نیز خوانند. (از انساب سمعانی ). به
ببنیلغتنامه دهخداببنی . [ ب َ ی ی ] (ص نسبی ) منسوب به ببنة، شهری نزدیک بامئین . (از معجم البلدان ). منسوب به ببنه است نزدیک بادغیس هرات . (از انساب سمعانی ).
ببنیلغتنامه دهخداببنی . [ ب َ ب َ ی ی ] (اِخ ) ابوعبداﷲ محمدبن بشربن علی ببنی از رواة حدیث بود. (از معجم البلدان ).
ببینیگویش اصفهانی تکیه ای: bevine طاری: beyne طامه ای: bovine/ boyne طرقی: beyne کشه ای: beyne نطنزی: beyne
ناتوانفرهنگ فارسی طیفیمقوله: علیت ان، کم زور، بی زور، بیبنیه، بی‌رمق، افتاده، ناکار، بی‌جان، ساقط درمانده، عاجز، افلیج، زمین‌گیر، پا[ی]شکسته، مفلوک، بسته، ببو، اخته، مخنث بی‌اختیار بی‌عرضه، بی‌دست‌وپا، ضعیف ازکارافتاده، کهنه، قدیمی نامناسب خراب، بی‌فایده غیر فعال، بیکار تسلیم، مطیع، تسلیم‌شده گرسنه، کم تغذیه شده ناشی قاص
