بیدلیلغتنامه دهخدابیدلی . [ دِ ] (اِخ ) از گفته ٔ مؤلف مرآة الخیال چنین برمی آید که وی بانویی بسیار خوش طبع و خوش فکر و خوشگو و زیبا و شوهرش شیخ عبداﷲ دیوانه پسر خواجه حکیم بوده است . (مرآة الخیال ص 338).
بیدلیلغتنامه دهخدابیدلی . [ دِ ] (حامص مرکب ) حالت و چگونگی بیدل . دل از دست دادگی : من و تو سخن چون توانیم گفتن من از بیدلی و تو از بی دهانی . پنجهیری . || آزردگی . دلتنگی . افسردگی . || بی جرأتی و جبن . (ناظم الاطباء). ترس . جبن
بیدلی، بیدلیفرهنگ مترادف و متضاد۱. دلباختگی، دلدادگی، شیدایی، شیفتگی، عاشقی ۲. آزردگی، دلآزردگی ≠ زندهدلی ۳. افسردگی، دلتنگی ۴. ترسویی، کمدلی ≠ پردلی
بیدگلیلغتنامه دهخدابیدگلی . [ گ ُ ] (اِ مرکب ) قسمی از موسیقی است . (یادداشت مؤلف ). رجوع به آهنگ شود. || (ص نسبی ) منسوب به بیدگل . از مردم بیدگل .
بیدلی، بیدلیفرهنگ مترادف و متضاد۱. دلباختگی، دلدادگی، شیدایی، شیفتگی، عاشقی ۲. آزردگی، دلآزردگی ≠ زندهدلی ۳. افسردگی، دلتنگی ۴. ترسویی، کمدلی ≠ پردلی
بیدلانهلغتنامه دهخدابیدلانه . [ دِ ن َ / ن ِ ] (ق مرکب ) با بیدلی . همانند بیدلان . در حالت بیجانی و بطور آزردگی و دلگیری . (ناظم الاطباء).
بیحالیفرهنگ مترادف و متضاد۱. تنآسانی، تنپروری، رخوت، سستی، ضعف، فتور، کسالت، وهن ≠ توانمندی ۲. بیعرضگی، وارفتگی ۳. بیدلی، خمودی ≠ زندهدلی
بیدینیلغتنامه دهخدابیدینی . (حامص مرکب ) حالت بی دین . لامذهبی . بی کیشی . مقابل دینداری : بدین از خری دور باش و بدان که بیدینی ای پور بیشک خریست . ناصرخسرو.گر امانت بسلامت ببرم باکی نیست بیدلی سهل بود گر نبود بیدینی .<p clas
بیدلی، بیدلیفرهنگ مترادف و متضاد۱. دلباختگی، دلدادگی، شیدایی، شیفتگی، عاشقی ۲. آزردگی، دلآزردگی ≠ زندهدلی ۳. افسردگی، دلتنگی ۴. ترسویی، کمدلی ≠ پردلی
علی عبیدلیلغتنامه دهخداعلی عبیدلی . [ ع َ ی ِ ع ُ ب َ دِ ] (اِخ ) ابن عبداﷲبن عیاش قیروانی مالکی عبیدلی . فقیه و متکلم قرن هشتم هَ . ق . بود.در قیروان ساکن شد و در سال 748 هَ . ق . درگذشت . اوراست : 1- عقیدة فی التوحید. <span class
عبیدلیلغتنامه دهخداعبیدلی . [ ع َ دِ ] (اِخ ) نام یکی از دهستان های شش گانه ٔ بخش لنگه ٔ شهرستان بوشهر است . حدود و مشخصات آن بقرار زیر است . از شمال دهستان حمدادی از جنوب ارتفاعات چیرو و خلیج فارس از باختر دهستان بدوی از خاور دهستان چارکی . این دهستان تقریباً در مرکز بخش واقع گردیده و هوای آن
عبیدلیلغتنامه دهخداعبیدلی . [ ع ُ ب َ دِ ] (اِخ ) ابن ابی جعفر محمدبن علی الجوادبن حسن بن علی بن ابراهیم بن علی الصالح بن عبیداﷲ اول اعرج بن حسین الاصغربن الامام السجاد. و عالم به انساب و از جمله ٔ معمرین بود به سال 335 هَ . ق . درگذشت . از تألیفات اوست : تهذی
عبیدلیلغتنامه دهخداعبیدلی . [ ع ُ ب َ دِ ] (اِخ ) احمدبن محمدبن مهنابن علی بن مهنای حسینی عبیدلی . مردی عالم و نسابه و از اکابر علمای اواخر قرن هفتم یا اوائل قرن هشتم بود. از شاگردان جلال الدین علی بن عبدالحمیدبن فخار است و بنابر قول اعیان الشیعه استاد احمدبن علی بن حسین بن علی بن مهنا صاحب عمد
عبیدلیلغتنامه دهخداعبیدلی . [ ع ُ ب َ دِ ] (اِخ ) حیدربن علی بن حیدرعلوی حسنی آملی مازندرانی عبیدلی یا عبیدی وی حکیم . عارف ، مفسر، صوفی و از اکابر عرفا و علمای امامیه و جامع شریعت و طریقت است . اصل او از آمل مازندران و نشأتش در بغداد بوده و با فخرالمحققین مصاحبت داشت از تألیفات اوست : الارکا
