بیرون ریختن

بیرون ریختن

لغت‌نامه دهخدا

بیرون ریختن . [ ت َ ] (مص مرکب ) از چیزی بدر ریختن . (از آنندراج ) : آرزوئی در گره بستم دُرِ یکتا شدم حسرتی از دیده بیرون ریختم دریا شدم .بیدل .

بیرون ریختن

دیکشنری فارسی به عربی

ابعث

بیرون رَوِش،بیرون رَوی

لهجه و گویش تهرانی

اسهال

بیرون آمدن

واژگان مترادف و متضاد

۱. خارجشدن، خارج گشتن، ظاهر شدن ۲. روییدن، سرزدن ≠ خشکیدن ۳. خروج کردن، شورش کردن، شوریدن ۴. سرکشی کردن

بیرون کردن

واژگان مترادف و متضاد

۱. بیرونراندن، دفع کردن ۲. اخراج کردن، طرد کردن ۳. منفصل از خدمت کردن ۴. مستثنا کردن

هفت بیرون

لغت‌نامه دهخدا

هفت بیرون . [ هََ] (اِ مرکب ) کنایت از عالم و جهان است : ما که جزئی ز سبع گردونیم با تو بیرون ز هفت بیرونیم .نظامی .

بیرون سو

فرهنگ فارسی عمید

(اسم) [قدیمی] birunsu = برون‌سو

بیرون شد

فرهنگ فارسی عمید

(اسم) ‹بیرون‌شو› [قدیمی] birunšod راه بیرون شدن؛ محل خروج.

از بیرون

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[مهندسی مخابرات] ← شماره‌گیری مستقیم از بیرون

به بیرون

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[مهندسی مخابرات] ← شماره‌گیری مستقیم به بیرون

jettison

بیرون‌اندازی

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[حمل‌ونقل دریایی، حمل‌ونقل هوایی، علوم نظامی] انداختن بار شناور یا هواگرد به بیرون از آن در مواقع اضطراری برای سبک کردن و حفظ تعادل شناور یا هواگرد

outdoorman

بیرون‌گرد

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[گردشگری و جهانگردی] گردشگری که به فعالیت‌های خارج از فضاهای بسته علاقه‌مند است

outdoor recreation

بیرون‌گردی

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[گردشگری و جهانگردی] هر تفریحی که در فضای باز انجام ‌شود

بیرون آمدن

فرهنگ فارسی معین

(مَ دَ) (مص ل .) 1 - خارج شدن . 2 - نمایان شدن . 3 - سرکشی کردن .